ما چاره عالمیم و بی چاره تو*

 تولدت مبارک قلب مامان

در کتاب شادترین کودک محله نوشته بود:

همه ما می دانیم که بزرگ کردن و تربیت کردن یک نوپا چقدر سخت است، اما آیا هرگز لحظه ای با خود اندیشیده اید که یک کودک نوپا بودن چقدر سخت است؟

از دید کودک نوپای شما، او در تمام طول روز در حال بازنده شدن است. او ضعیف تر، کندتر و کوتاه تر از هر کس دیگر است و همین خود آغاز چالش های اوست. 

احتراماْ به اطلاع می‌رساند تعدادی از وسایل لیلی در مساحت ۶۰ متری خانه‌‌ی ما گم شده‌اند،‌ لیست اقلام به شرح زیر است:

ناخن‌گیر

قاشق سبز رنگ

چنگال نارنجی رنگ

قطره استریل آب نمک

در راستای تمیز کردن خانه برای تولد لیلی همه جا را گشته و این موارد پیدا نشده‌اند (البته لیست خیلی بلند بالاتر بود و بقیه موارد را یافتم:دی)، در صورت داشتن تجربه مشابه برای جستجوی محل خاص مورد علاقه یک کودک یک ساله، ایده‌های خود را برای من ارسال کرده و مژدگانی دریافت کنید :)

لیلی جان راه می رود، تاتی تاتی... قربان قدم هایش

حرف می زند، ماما، بابا، آبه، آبو، دادا، نانا،... قربان صدایش

می خندد، قربان گودی چانه اش

خودش غذا می خورد، قربان لپ هایش

آب می خورد، قربان نرمی گلویش

دنیای رنگی رنگی من است او، جان من است او :-*

جمعه ای که گذشت اولین جلسه از کارگاه پرورش فرزند بالنده (پرند) موسسه همنوا رو شرکت کردم، جدای از محتوای کارگاه که دوست دارم در پایان دوره درباره اش صحبت کنم، پدرانی بودند که به اصرار همسرانشان در کارگاه ثبت نام کرده بودند و نه تنها از فرصت به دست آمده برای یادگیری چند نکته برای سبک والدگری بهتر به نیکی یاد نمی کردند، بلکه بسیار شاکی و طلبکار که حیف خواب صبح جمعه و این کارگاه ها به ما چه :-/

انگار نه انگار که در تربیت و پرورش فرزند باری هم به دوش آن ها باشد...

چه فکر می کنی؟

که بادبان شکسته،‌ زورق به گل نشسته ایست، زندگی؟

در این خراب ریخته، که رنگ عافیت از او گریخته،

به بن بست رسیده،‌ راه بسته ای است زندگی؟

- ه. الف. سایه